Krapkowice

Kościół p.w. św. Mikołaja

W okresie nadania Krapkowicom praw miejskich (1275 r.) wybudowano kościół parafialny na tym samym miejscu, na którym istniał kościół drewniany. Jest to przekaz pokoleniowy, nie ma na ten temat żadnego zapisu kronikarskiego. Wspomina się, że przed wybudowaniem kościoła krapkowiczanie uczęszczali do kościoła w Otmęcie, wsi położonej po prawej stronie Odry. Wybudowany kościół parafialny poświęcony został św. Mikołajowi. Do roku 1738 należał do dekanatu głogóweckiego. Do parafii krapkowickiej należały wsie: Żywocice, Steblów i Pietnia. Kościół zbudowany w stylu późnogotyckim, obronnym, gdyż był związany z wybudowanym obok zamkiem. Początkowo był dwunawowy. Z tego okresu pochodzą kamienne sklepienia krzyżowo-żebrowe znajdujące się w prezbiterium. Na przełomie XIV i XV w. dokonano w nim wielu zmian. Wójt Piotr Tymchin z Borzegniewu ufundował Kaplicę Różańcową poświęconą Bogu Ojcu, NMP i Trzem Królom, później Bożemu Ciału.
Prawdopodobnie fundator i jego małżonka zostali pochowani w tejże kaplicy. Na zewnątrz kościoła osadzony został gargulec (Ansetztraufe) w kształcie paszczy wilka, stanowiący wylot rynny odprowadzającej wodę deszczową z dachu. Zaś płaskorzeźba, przedstawiająca postać Chrystusa, została wmurowana z okazji Tysiąclecia Chrztu Polski.
Gdy zwiększył się stan liczebny mieszkańców parafii, zaistniała konieczność przebudowy kościoła. W połowie XVI w. powiększono go od strony południowej przez dobudowanie trzeciej nawy i chóru. Powiększono także prezbiterium.
W nawie północnej założono lożę kolatorską (wydzielone miejsce dla fundatorów - ofiarodawców) na piętrze otwartą do wnętrza kościoła z przedłużeniem na zakrystię. Fundatorem przebudowy był rycerz Hans von Redern, o czym świadczy jego płyta nagrobna i godło oraz nagrobki jego żon a także ołtarz rodziny von Redern.
Na antepedium (dolna zasłona ołtarza okrywająca z przodu dolną część nagrobka, rzeźbiona w kamieniu, późno-renesansowa) dwa aniołki trzymają zatarte już tablice oraz płasko rzeźbione herby.
16 czerwca 1722 roku w mieście wybuchł ogromny pożar, który m.in. strawił również kościół parafialny oraz plebanię. Proboszczem był wówczas ks. Franciszek Major. Z jego inicjatywy i starań, a także przy pomocy zamożnych rodzin i wielu okolicznych fundatorów, w ciągu 16 lat kościół odbudowano, przywracając mu całkowicie poprzedni wystrój. W roku 1783 zamontowano organy. W 1738 r. kardynał Sinzendorf powołał dekanat krapkowicki, któremu podporządkowane zostały: Krapkowice, Otmęt, Brożec, Walce, Komorniki i Racławiczki. Dla upiększenia kaplicy poświęconej NMP, w roku 1882 wmontowano do okien dwa witraże obrazujące Św. Dominika i Św. Henryka. W r. 1896 kościół został odrestaurowany. Zmieniono wejście, ławki i stacje drogi krzyżowej. Zlikwidowano trzy ołtarze; zakupiono główny ołtarz, fundatorem był Rudolf Halama. Część pieniędzy na zakup drogi krzyżowej podarowała Anna Cebulla. W roku 1901 umieszczono figury czterech Ewangelistów. Był to dar księżnej Frideriece von Haugwitz.
W czasie I wojny światowej miasto jak i parafia nie doznały większych szkód. W latach Kulturkampfu, a szczególnie w okresie hitleryzmu (1933-1945), działalność duszpasterska kościoła katolickiego była coraz bardziej utrudniona. W czasie II wojny światowej skonfiskowano na cele wojenne dzwony. Nowe dzwony sprowadził w r. 1949 ks. Wacław Schenk, który w czasie poważnej choroby ks. proboszcza Tobiasa administrował parafią. Ks. Schenk był proboszczem tylko półtora roku. Pod koniec II wojny światowej, w czasie walk o Krapkowice, wystrzał artyleryjski zniszczył barokową kopułę wieży kościelnej, którą zrekonstruowano i osadzono na wieży 13 września 1990 roku. Ks. proboszcz Paweł Tobias w okresie swego duszpasterstwa (1905-1948) przeżył dwie wojny światowe. Kościół parafialny zawdzięcza mu bardzo wiele.
W r. 1909 dokonano elektryfikacji kościoła, w 1932 jego odnowy, następnej w 1945, zaraz po zakończeniu działań wojennych. Dobrym gospodarzem był także ks. proboszcz Stanisław Niesporek (1950- 1984). Przeprowadził tynkowanie kościoła, plebanii i zabudowań gospodarczych. Urządził kaplice poświęcone Św. Marii Goretti i Św. Judzie Tadeuszowi, nadał prezbiterium nowy kształt, dokonał wymiany drzwi kościelnych, wyłożenia granitem wnętrza przedsionka i frontalnej części plebanii, sprowadził do kościoła witraż Matki Boskiej Różańcowej, urządził drugą zakrystię oraz wystarał się o potrzebne salki parafialne i ich umeblowanie. Był wieloletnim dziekanem dekanatu krapkowickiego.

• Zdjęcia pochodzą z portalu Wratislaviae Amici

Płyta nagrobna Hansa von Redern

Roku 1586 dnia 12 maja został pochowany w Krapkowicach szlachetny, dostojny Pan Hans von Redern i Hartmannsdorf na Rozkochowie i Krapkowicach w wieku 53 lat. Bogu łaska

Hans von Redern to jedna z najważniejszych postaci związanych z historią miasta. Kupił Krapkowice w 1582 roku za 1600 talarów od cesarza Rudolfa II Habsburga. Był rycerzem, marszałkiem dworu biskupiego we Wrocławiu oraz biskupim radcą. We władaniu rodu Redernów miasto było blisko 200 lat. Hans von Redern przebudował zamek krapkowicki na pałac, wybudował park zamkowy i rozbudował kościół. Wydał wiele innowacyjnych przepisów, które przyczyniły się do rozwoju gospodarczego miasta, między innymi zezwolił mieszczanom na warzenie piwa, wprowadził przepisy ulgowe dla cechów rzemieślniczych. Wprowadził cło dla przyjezdnych.

Płyta nagrobna Anny von Logau, żony Hansa von Redern

Roku 1576 dnia 13 marca zasnęła w Bogu w błogim stanie szlachetna, cnotliwa Pani Anna, urodzona Login, małżonka (ślubna pani) szlachetnego, dostojnego Pana Hansa von Redern, ustanowionego pułkownika na Węgrzech, niemieckiego rycerza ponad 200 sztandarów

Płyta nagrobna Barbary von der Heide, drugiej żony Hansa von Redern

• Tekst pochodzi ze strony Parafia św. Mikołaja Krapkowice